W bardzo licznej grupie zebraliśmy się na Rekolekcjach Adwentowych, które prowadził dla nas ksiądz Piotr.

Spotkanie rozpoczęliśmy od modlitwy brewiarzowej. Śpiewając Psalmy (122, 130) z Nieszporów staraliśmy się wsłuchać, co dzisiaj mówi do nas Pan. Kolejne wersy spływały do serc i umysłów a usta coraz śmielej powtarzały:

„Proście o pokój dla Jeruzalem …”

„Niech pokój panuje w twych murach …”

„Jeśli zachowasz pamięć o grzechach …”

„Pokładam nadzieję w Panu …”

„U Pana jest bowiem łaska …”

A potem cisza. Jak wymowna jest cisza, w której otwieramy się na Boga. I nagle niezwykłe odkrycie, jak bardzo wprost przemawia do nas Bóg w tej chwili. Do nas – chrześcijan żyjących w konkretnym miejscu i czasie. Tu i teraz.

Ksiądz Piotr przypomniał nam książkę „Zapis drogi”, zbiór wspomnień, relacji członków Środowiska ze wspólnych spotkań i wypraw wakacyjnych w towarzystwie Karola Wojtyły. W pracy duszpasterskiej przyszłego papieża nie było fajerwerków. Dobra lektura, regularna spowiedź, rozmowa duchowa, różaniec, Anioł Pański, wspólny posiłek i nade wszystko Eucharystia. To dobry, godny naśladowania model przeżywania wiary.

Adwent jest czasem danym nam po to, byśmy popatrzyli na swoją osobistą relację z Panem Bogiem. W tym roku był wyjątkowo długi. Czy w zamęcie codzienności, przedświątecznych przygotowań, pamiętaliśmy o tym najważniejszym Gościu? Czy widzimy uniżenie Jezusa, próbujemy Go dotknąć, gdy jako bezbronne niemowlę zjawia się wśród nas? Proroctwa zapowiadały przyjście Jezusa. To wydarzenie przewartościowało całą historię człowieka.  Z Biblii znamy 42 imiona ziemskich przodków Jezusa. Jest przez to jakby jednym z nas, mających swoich ojców, dziadków, pradziadków. Ale dla podkreślenia boskości Mateusz tworzy trzy przedziały po 14 imion. 3 to doskonałość po trzykroć, symbol Trójcy Świętej. Bóg więc wszedł w życie człowieka. Betlejemska Grota złączyła Niebo i Ziemię. Czy doceniamy otrzymany Dar? Jak z Niego korzystamy? Co to w nas zmienia?

Co to we mnie zmienia?

Ksiądz Piotr wspomniał papieża Benedykta XVI, który jeszcze w czasach kardynalskich dał się poznać jako prorok. Przestrzegał, by nie udzielać Sakramentów, jeśli nie ma Wiary. Ale i nie można zostawiać ludzi, którzy odeszli od Pana Boga  - „ Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”. Bóg jest obecny we wszystkich trudnych sytuacjach życia człowieka. Pokazujmy Prawdę, tym co robimy. Przez to, co robimy.

Ratzinger mówił – „Zachwycam się chwilą, którą mam”. To nauka i dla nas, nie tylko na czas Adwentu, by dobrze wykorzystywać dany nam czas. Zmarnowany, nigdy już nie wróci, mądrze przeżyty, zaowocuje w przyszłości. Jest wielkim wyzwaniem i zadaniem.

Wspólnie odmówiliśmy różaniec. Z kolejnym Zdrowaś Mario wędrowało z rąk do rąk sianko, pachnące, trochę szorstkie, namacalne. Próbowaliśmy dotykać nienamacalnego Boga. Jedno źdźbło spadło między kartki brulionu, w którym robiłam notatki. Teraz leży obok, świadek dobrze przeżytego Czasu.

W drugiej części spotkania Wojtek mówił o VIII Przykazaniu „Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu”. Nawiązał do homilii Jana Pawła II wygłoszonej w Olsztynie  6 czerwca 1991 roku. Słowa papieża są tak jasne i jednoznaczne, że żaden komentarz nie jest potrzebny. Powiem więcej, jest zbyteczny. „Prawda jest dobrem, a kłamstwo, fałsz, zakłamanie jest złem.”

„Wolność publicznego wyrażenia swoich poglądów jest wielkim dobrem społecznym, ale nie

zapewnia ona wolności słowa. Niewiele daje wolność mówienia, jeśli słowo wypowiadane nie jest wolne. Jeśli jest spętane egocentryzmem, kłamstwem, podstępem, może nawet nienawiścią lub pogardą dla innych - dla tych na przykład, którzy różnią się narodowością, religią albo poglądami. Niewielki będzie pożytek z mówienia i pisania, jeśli słowo będzie używane nie po to, aby szukać prawdy, wyrażać prawdę i dzielić się nią, ale tylko po to, by zwyciężać w dyskusji i obronić swoje - może właśnie błędne - stanowisko.”

„W ogóle nie da się zachować ósmego przykazania - przynajmniej w wymiarze społecznym – jeśli brakować będzie życzliwości, wzajemnego zaufania i szacunku wobec tych wszystkich odmienności, które ubogacają nasze życie społeczne.”

„Trzeba przywrócić niezastąpione niczym miejsce cnocie prawdomówności. Trzeba, by ona kształtowała życie rodzin, środowisk, społeczeństwa, środków przekazu, kultury, polityki i ekonomii.”

„Nie mów fałszywego świadectwa przeciw żadnemu twemu bliźniemu, żadnemu człowiekowi. … Drugi człowiek ma prawo do prawdy.”

„Więc jest szczególna odpowiedzialność za słowa, które się wypowiada, bo one mają moc świadectwa: albo świadczą o prawdzie, albo są dla człowieka dobrem, albo też nie świadczą o prawdzie, są jej zaprzeczeniem i wtedy są dla człowieka złem, chociaż mogą być tak podawane, tak preparowane, ażeby robić wrażenie, że są dobrem. To się nazywa manipulacja.”

„Chrystus bardzo nas przestrzega … "Nie sądźcie, ażebyście nie byli sądzeni". …. Chrystus zobowiązał uczniów do dawania świadectwa: "Będziecie moimi świadkami. Będziecie świadkami prawdy. To świadectwo będzie was kosztować, tak jak kosztowało mnie.".”

„Przed czterema laty mówiłem, że czeka nas praca nad pracą. Dziś czeka nas wielka praca nad mową, jaką się posługujemy. Ogromna praca. … Słowo ludzkie jest i powinno być narzędziem prawdy.”

„Prawda was wyzwoli" - powiedział Chrystus (J 8,32). Tak - "prawda was wyzwoli". To jest dopowiedzenie ósmego przykazania.”

„A od tej prawdy, jaką czyni człowiek, jaką stara się kształtować swe życie i współżycie z innymi, prowadzi droga do Prawdy, którą jest Chrystus. Prowadzi ta droga do wolności, do której Chrystus nas wyswobodził. … Droga Ewangelii i Eucharystii.”

Wojtek zaprezentował nam jeszcze nagrane wystąpienie ks. Chrostowskiego na temat Dekalogu.

Zamyśleni, poruszeni, zakończyliśmy spotkanie modlitwą i chyba po raz pierwszy nie zrobiliśmy zdjęcia na koniec.

Dla zainteresowanych tytuły książek Josepha Ratzingera, które wspominał ks. Piotr – „Ostatnie rozmowy”(tam tekst Neopoganie i kościół) oraz „Wprowadzenie w chrześcijaństwo”.

Galeria zdjęć