Naszym gościem na spotkaniu w dniu 20.02.2016 była wyjątkowa osoba - pani Ewa Czaczkowska -założycielka Areopag2, dziennikarka, wykładowca na Instytucie Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa na UKSW, zaliczana do  najbardziej rzetelnych autorów literatury faktu na rynku wydawniczym. Pani Ewa Czaczkowska jest laureatką wielu nagród, takich jak, trzykrotnie przyznana nagroda Feniks Stowarzyszenia Wydawców Katolickich oraz nagroda dziennikarska im. Bpa Jana Chrapka, autorką m.in takich książek, jak "Siostra Faustyna-Biografia Świętej", "Cuda Siostry Faustyny ", "Kardynał Wyszyński".

Ostatnio wyszła książka p. Czaczkowskiej pt. "Papież, który uwierzył" i właśnie ta książka i zawarte w niej informacje były przedmiotem naszej dyskusji podczas sobotniego spotkania.

Książka składa się z dwóch części: historycznej, w której autorka prezentuje wypowiedzi świadków Miłosierdzia Bożego i teologicznej, w której  przedstawia to co o Miłosierdziu Bożym mówił i pisał Jan Paweł II. Książka ukazała się w Roku Miłosierdzia ogłoszonego przez papieża Franciszka, lecz prace nad nią autorka rozpoczęła  dużo wcześniej, kiedy nie wiadomo było nawet o zamyśle ustanowienia Roku Miłosierdzia.

Często myśląc i mówiąc o naszym Św. Janie Pawle II podkreślamy jego uwielbienie kultu Maryjnego, a tymczasem również ważny dla Niego był  kult  Miłosierdzia Bożego.

Kult Miłosierdzia Bożego rozpoczął się w  latach młodzieńczych Karola Wojtyły.

Jednym z najlepszych przyjaciół Karola Wojtyły w trudnych latach wojennych był Andrzej Deskur. To właśnie Andrzej Deskur był pod wielkim wrażeniem tego czego dowiedział się o mistyczce - zakonnicy Faustynie Kowalskiej z klasztoru w Łagiewnikach. Miał nad łóżkiem obrazek z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego, w postaci takiej jak ukazał się zakonnicy.

Andrzej Deskur był pierwszą osobą, która  opowiedziała Karolowi Wojtyle o siostrze Faustynie i jej wizjach. Siostra Faustyna opisywała w swoim dzienniczku swoje wizje         i pisała o Miłosierdziu Bożym: "niezgłębionym", "nieskończonym", "niezbadanym", "niepojętym".

Pierwszy obraz Miłosierdzia Bożego według wizji siostry Faustyny powstał w pracowni E. Kazimirowskiego w Wilnie w 1934 roku.

W czasie II wojny światowej powstały kolejne wizerunki Chrystusa Miłosiernego, w tym pędzla Adolfa Hyły.

Na początku lat 50tych XX wieku pojawiały się coraz częściej wśród duchowieństwa zarzuty wprowadzenia do kościołów obrazu Miłosierdzia Bożego. Biskupi powoływali się na instrukcje Stolicy Apostolskiej, która  zalecała ostrożność przy wprowadzaniu nowych wizerunków.

 W 1959 roku wyszła Notyfikacja zabraniająca kultu Miłosierdzia Bożego, z  niektórych kościołów usunięto obrazy. Nieprzychylne stanowisko części biskupów polskich wynikało między innymi z obawy, że kult Miłosierdzia Bożego może "przykryć" inny kult.

Było też wiele nieprawidłowości w interpretacji Dzienniczka Siostry Faustyny.

Pani Ewa Czaczkowska  przedstawia w swojej książce nieznane fakty dotyczące zaangażowania Karola Wojtyły na rzecz rozwoju kultu Miłosierdzia Bożego. Przytacza fragmenty korespondencji z Watykanem z czasów kiedy był metropolitą krakowskim.

Po odwołaniu Notyfikacji w 1978 roku wizerunek Jezusa Miłosiernego namalowany według wizji jaką miała siostra Faustyna powrócił do kościołów i jest to najbardziej znany wizerunek Jezusa Chrystusa na całym świecie.

O tym, że siostra Faustyna została wyniesiona na ołtarze, a jej przesłanie mogło trafić do milionów wiernych rozsianych po całym świecie w dużej mierze zadecydowały starania Karola Wojtyły - Jana Pawła II. Dokumenty dotyczące procesu beatyfikacji Siostry Faustyny wskazują Karola Wojtyłę jako orędownika tej beatyfikacji.

To Karol Wojtyła zabiegał u papieża Pawła VI o zniesienie pewnych restrykcji związanych z publikacją Dzienniczka Siostry Faustyny i prosił o zgodę na publikację Dzienniczka w języku polskim.

Sama siostra Faustyna przepowiadała, iż po latach zastoju kult Miłosierdzia Bożego się rozwinie. Jej słowa sprawdziły się.

Pani Ewa Czaczkowska w swojej książce opisuje niezwykłe duchowe porozumienie siostry Faustyny i Jana Pawła II - dwóch polskich Świętych : mistyczki i papieża połączonych wiarą w Miłosierdzie Boże.

Siostra Faustyna Kowalska i Karol Wojtyła nigdy się nie spotkali, "ale jednak się widzieli". W 1937 roku siostra Faustyna w jednej ze swych wizji widziała Ojca Świętego, którego mowę rozumiała. Jej wizja spełniła się: Karol Wojtyła został papieżem.

Już jako papież Jan Paweł II rozpoczął proces beatyfikacyjny siostry Faustyny: Apostołki Bożego Miłosierdzia.

W ogłoszonej 30.11.1980 roku   Encyklice Dives in Misericordia przypomniał kościołowi prawdę o Bożym Miłosierdziu. Encyklikę rozpoczynają  słowa: "Bogaty w miłosierdziu swoim Bóg jest Tym, którego objawił nam Jezus Chrystus jako Ojca". Jan Paweł II miał świadomość jak kult Miłosierdzia Bożego jest potrzebny ludziom XXI wieku. Encyklika pokazuje oblicze Boga Ojca, który jest "Ojcem miłosierdzia oraz Bogiem wszelkiej pociechy" i oblicze współczesnego człowieka, który bardzo potrzebuje miłosierdzia, ale i sam gotów jest je czynić.

Świętość siostry Faustyny Jan Paweł II ogłosił 30.04.2000 roku.

Kościół katolicki uznał II niedzielę po Wielkanocy jako Święto Miłosierdzia Bożego.

Na całym świecie żyją miliony czcicieli Miłosierdzia Bożego m.in w USA, na Filipinach, Korei Południowej, Rwandzie i wielu innych krajach. W swojej książce p. Czaczkowska podaje  potwierdzone liczne przykłady ludzi, którym mimo różnych przeciwności wiara w Miłosierdzie Boże pomogła się odnaleźć i otworzyć serca na potrzeby innych.

Śmierć Jana Pawła II nastąpiła 2.04.2005. Pan Bóg powołał Go do siebie w wigilię Miłosierdzia Bożego, które tak umiłował  jako robotnik w  fabryce "Solvay", jako młody ksiądz, jako metropolita krakowski, jako Ojciec Święty - przez całe swoje Życie.

Spotkanie z p. Ewą Czaczkowską było niezapomniane. Będziemy jeszcze często zaglądać do jej wspaniałych, mądrych i ciekawych książek.

Galeria zdjęć

Relacja dźwiękowa