8 stycznia, jak co roku, spotkaliśmy się na wspólnym koledowaniu w naszej sali. Każdy przyniósł jakieś wypieki świąteczne. W tym roku na naszym spotkaniu gościliśmy 6-cio osobową grupę młodzieży w wieku 17-18 lat, która przyjechała do nas na roczną wymianę z USA, Kanady, Meksyku i Australii. Byli to: Lorena Clark z Monterei w stanie Nueveo Leon (Północno-Wschodni Meksyk), Adolfo Sabdiel ze stanu Oaxaca (Południowy Meksyk – wybrzeże Pacyfiku), Mark Collins z USA, stan Colorado (Środkowy Zachód), Kevin Bardin z USA, stan New York (Północny Wschód), Claire Stechiskin z Kanady, stan British Columbia (Południowy Zachód), Daniel Pedler z Canbery / Australia (Południowy Wschód).

Młodzież ta nie tylko śpiewała z nami kolędy, ale również opowiedziała nam, w formie prezentacji, między innymi o zwyczajach i potrawach bożonarodzeniowych w krajach, z których do nas przyjechała.

Kolejnym punktem kolędowania, związanym z osobą i pontyfikatem Janem Pawłem II była prezentacja Loreny Clark na temat wizerunku Marki Bożej z Guadalupe znajdującym się w Bazylice na wzgórzu Tepeyac, na obrzeżach Mexico City. Papież Jan Paweł II pięciokrotnie pielgrzymował do Meksyku i za każdym razem przybywał do Maryi Zawsze Dziewicy mieszkającej na wzgórzu Tepeyac.

Na świecie znane są dwa cudowne autoportrety, które nie zostały namalowane ręka ludzką, jeden Pana Jezusa – Całun Turyncki i drugi Maryi Zawsze Dziewicy/ Matki Bożej z Guadalupe.

W grudniu 1531 roku, 10 lat po podboju kraju Azteków przez Corteza, Matka Boża ukazuje się trzykrotnie Indianinowi Juanowi Diego na wzgórzu Tepeyac i przekazuje mu niezwykłe orędzie, które ma zmienić świat. Matka Boża nazywa siebie Doskonałą i Zawsze Dziewicą, Świętą Maryją, Matką Boga Wielkiej Prawdy, Teotla, Tego, Przez Którego My Żyjemy. W innym miejscu powołuje się również na Maryję z Guadalupe, która była i jest świętym symbolem dla Hiszpanów.… stąd do dnia dzisiejszego wizerunek Maryi Zawsze Dziewicy ze wzgórza Tepeyac nazywany jest również wizerunkiem Maryi Matki Bożej z Guadalupe.

Juan Diego otrzymuje misję przekonania miejscowego Biskupa Zamurragi do wybudowania niewielkiej kapliczki na miejscu objawień, w której ma zamieszkać Święta Dziewica. Biskup nie daje wiary opowieści Indianina, jednak podczas trzeciego spotkania dochodzi do niezwykłego cudu. Matka Boża przekazuje znak dla Biskupa – prawdziwe róże kastylijskie, które Juan Diego przynosi w tilmie – wierzchnim okryciu używanym przez Indian. W momencie rozłożenia tilmy wysypują się róże a na tkaninie ukazuje się niezwykły wizerunek Maryi. Wizerunek jest tak niezwykły i realistyczny (rozmiar w skali 1:1), że nikt nie ma wątpliwości, że objawienia są prawdziwe. W ciągu kilku dni rozpoczyna się budowa kaplicy, w której na koniec Biskup Zamurraga umieszcza wizerunek Maryi Zawsze Dziewicy. Objawienie na wzgórzu Tepeyac było pierwszym objawieniem Maryi na kontynencie Amerykańskim i zarazem najszybciej uznanym przez kościół (zaledwie w ciągu 5 dni od momentu pierwszego objawienia!!). Postać Maryi, jej ubiór i symbolika poszczególnych elementów wizerunku robiła ogromne wrażenie na miejscowych ludności. Każdy kto spojrzał na wizerunek nie miał wątpliwości z kim ma do czynienia. Nastąpiła nigdy wcześniej i nigdy później nienotowana fala nawróceń. W ciągu kilkunastu miesięcy nawróciło się na wiarę chrześcijańską ok. 8 milionów Indian. Jedynym ograniczeniem były możliwości ‘techniczne’ misjonarzy, mimo to niektórzy z nich potrafili ochrzcić nawet po 300.000 Indian. Historia samego objawienia, jego treść i przebieg została spisana jeszcze za życia Juana Diego i do dziś jest żywym i poruszającym świadectwem tamtych wydarzeń. Historia ta została napisana w formie poematu w języku indiańskim – nahuatl. Nazywana jest Indiańską Ewangelią „NICAN MOPOHUA”, ponieważ jej wewnętrzna siła, harmonia, precyzja i natchnienie ma znamiona Boskiej doskonałości i potrafi przekonywać niedowiarków.

Niektóre fakty dotyczące wizerunku Matki Bożej z Guadalupe:

- Wizerunek powstał na nietrwałym materiale organicznym – tkanina z włókiem agawy, której trwałość określa się średnio na 20 lat. Wizerunek powstał 480 lat temu i nie stracił na swojej trwałości i kolorystyce do dnia dzisiejszego.

- Przedstawia brzemienną Maryję w stroju typowym dla Galilei z czasów Chrystusa.

- Rozmieszczenie gwiazd na wierzchnim okryciu Maryi odpowiada układowi gwiazd na niebie z dnia i miejsca objawienia.

- Wizerunek Maryi z Guadalupe opisany jest w Apokalipsie Św. Jana (Ap. 12,1-2)

- Wizerunek Maryi jest zarówno zapisem azteckiego kodeksu oglądanego oczami Indian, jak również ikoną widzianą oczami Hiszpanów.

- W obu źrenicach znajduje się fotograficzny zapis sceny rozchylania tilmy przez Juana Diego. Zapis jest bardzo precyzyjny i pozwala na zidentyfikowanie 13 postaci (w tym Juana Diego i Biskupa Zamurragi) będących światkami pojawienia się wizerunku. Zapis nie jest dokonany z perspektywy rozchylanej tilmy ale z boku całego zdarzenia. Sądzi się, że oczami samej Maryi, która niewidzialna przypatrywała się całemu zdarzeniu.

- Dokładniejsze badania optyczne oczu Maryi donoszą, że oczy z wizerunku zachowują się podobnie jak oczy żywego człowieka. Niewykluczone zatem, że Maryja cały czas spogląda na nas ze swojego wizerunku na wzgórzu Tepeyac.

- Zarówno oryginał jak również kopie misyjne czy nawet małe wielkonakładowe obrazki wizerunku posiadają moc czynienia cudów.

Jan Paweł II ogłosił Matkę Bożą z Guadalupe Królową Meksyku i Cesarzową Ameryki. Wskazał również na Panią ze wzgórza Tepeyac jako na Patronkę życia nienarodzonych dzieci. Podczas kolejnych wizyt w Meksyku Jan Paweł II najpierw beatyfikował (w 1992 r.), a następnie kanonizował Juana Diego (w 2002 r.)

Galeria zdjęć